Ademloos luisterden we naar onze dirigent Geert en naar elkaar om onze ervaringen rondom het concert in de Paterskerk te evalueren.Zo sprak Geert over de Paterskerk als ‘ de Bermuda driehoek’. Daarmee legde hij de vinger op de moeilijkheid van deze grote ruimte, het geluid verdwijnt aan alle kanten, en het is vrijwel onmogelijk elkaar te horen zingen! Ondanks onze inzet, vlogen de klanken alsnog alle kanten op waardoor het resultaat niet altijd even fraai was. Maar desondanks was de beleving heel bijzonder : het zingen in zo een speciale ruimte: groot, donker, moeilijk te overzien en met een orgelbegeleiding ver van ons af. De Gloria klonk prachtig, Jacob de Haan werd eer aan gedaan en Here I am Lord kon ons gedeelte van het concert mooi afsluiten!
Het publiek was enthousiast over het hele concert. Een dame sprak een van ons aan en zei:’ Jullie hebben een fantastisch koor, bijna professioneel! Waarop haar dochter zei: ‘ Mam, heb je al wijn gedronken?’ Wat we hiervan moeten denken, laat ik in het midden!
De Zangers van St Frans zongen prachtig, het wer een Engels muzikale traktatie door de eeuwen heen. Na het concert mochten we ongedwongen genieten van een glaasje, samen met de zangers van St Frans in de Galmhut! Heel gastvrij en gezellig.
De repetitie werd voortgezet met het instuderen van de Kyrie uit de mis van Haydn, en dit met maar 2 tenoren die ons werkelijk hebben verrast door hun zang!  We sloten af met het zingen van les Misérables voor onze jarigen Maria en Lia, we genoten van het zingen!

Een verzoek van Frans: graag de partituren die niet op ons actueel repertoire staan volgende week ordelijk inleveren, dat scheelt een heleboel werk voor de repertoirecommissie, die daar anders uren mee bezig is.

En dan nog even dit: dixit Geert
‘ Zingen is als koken, soms iets meer zout, of minder suiker. Een heel menu vraagt om voor elk