Een stralend zonnetje verwelkomde donderdag om 17.00 uur het Kemmerekoor dat het afscheid van Alphons muzikaal mocht omlijsten. Met een mooi aantal waren we op tijd bij zaal 7 van Asteria. Met dank aan Carla, van wie de stagepiano geleend mocht worden en Frans die voor de zoveelste keer voor het vervoer zorgde, werd ingezongen. Tot onze verrassing zongen Monique en Alphons – om wie het allemaal ging – met ons mee. Een extra reden om ons van onze beste kant te laten horen.

Op het podium in de grote feestelijke zaal hadden we goed zicht op alle gasten die druk en geanimeerd met elkaar in gesprek waren. Monique, in een dubbelrol van gastvrouw en voorzitster, introduceerde het koor en gaf op welhaast poëtische wijze uitleg over de nummers die het koor ging zingen en hoe muziek een leven rijker kan maken.
Het Kemmerekoor heeft zich uitstekend gepresenteerd al hadden we ‘Sammy’ nog wat ‘krommer’ en ‘dommer’ mogen neerzetten. Niet alle toehoorders kregen het helemaal mee want er was heel wat bij te praten. Psychiaters, gewend om te luisteren deden dat nu naar elkaar terwijl de zang van het koor zorgde voor een gezellige achtergrondmuziek waarvoor we toch ook meerdere complimenten kregen. In haar dankwoord gaf Monique hoog op over het wonen in Geijsteren en de voldoening die het geeft om in zo’n geweldig koor te zingen.

Na een drankje even naar huis want de repetitie van acht uur ging gewoon door.
Terugziend op de uitvoering, merkte Geert op dat de dubbelrol van pianist en dirigent bij een uitvoering lastig blijft. Voor hem en ook voor het koor want corrigeren schiet er soms bij in. Desondanks mogen we tevreden zijn.

Het werd een uitdeelavond. Dit als voorbereiding op het concert van 28 mei waar we vermoedelijk een kerkelijke repertoire zingen. Het Kyrie van John Leavit – het Gloria van Gounod – het Sanctus van Jacob de Haan en het Agnus Dei uit de Michaëlsmis. Verder werd ‘Here I am, Lord’ uitgedeeld. Haec Dies en Du Bist’s .. hadden de meeste leden nog in de map zoals ook Hallelujah. We hebben ze allemaal doorgenomen en het: “O ja effect” was er nu ook weer. Na zo’n intensieve sessie mochten we de jarige Gerardine van vorige week toezingen met “Colors Of the Wind” en met een hartelijk ‘hoera, hoera, hoera’ sloten we deze avond wat de zang betreft af. Maar de muziekcommissie had nog even werk voor het ordenen en inpakken van alle stukken van de mensen die er niet waren.